Ona zawsze jest stanem. Nie wiem kiedy była zła. Rzadko| {Ona jest bardzo.
- Wtedy {zawsze|odpowiada mi, że jestem.
- Nie wiem jak.
Rzadko| {Ona jest zrozumiała.
Ale
{ja|jestem strach.
Mamy blisko
Porozumienie i emocjonalna więź między matką a dzieckiem to jedne z najprostszych elementów szczęśliwego dzieciństwa. "Mama za blisko" to termin, które opisuje nadzwyczaj bliski kontakt między matką a dzieckiem, który może mieć zarówno negatywne skutki. Należy pamiętać, że każde dziecko jest unikatowe i potrzebuje innego rodzaju kontaktów z rodzicem. Zbyt bliski kontakt może doprowadzić do problemy w rozwoju indywidualności.
Z drugiej strony, odpowiednio umiarkowany i świadomy kontakt z matką jest niezbędny dla rozwój emocjonalnego dziecka.
Ograniczenia mamy
Każda mama ma swoje ograniczenia. To naturalne i ważne, abyśmy wiedziały, co jest dla nas dobre, a co nie. Nie zawsze musimy być gotowe, aby zaoferować pomoc każdemu, kto tego potrzebuje. Czasami potrzebujemy czasu dla siebie, aby odpocząć.
To nie znaczy, że nie kochamy swoich dzieci lub znajomych. To po prostu oznacza, że mamy swoje limity i musimy je uznawać.
Każdy człowiek jest inny i ma inne predyspozycje. Co dla jednej osoby jest łatwe, dla innej może być trudne. To samo dotyczy macierzyństwa. Nie ma jednego dobrego sposobu na bycie mamą.
Najważniejsze jest to, abyśmy były wartymi mamami dla swoich dzieci i żeby czuły się kochane i zabezpieczony.
W sytuacji kiedy matka staje się wrogiem
W życiu nie ma nic trwalszego niż relacja z rodzicem. Ale co mogłoby stać się, kiedy ta relacja zostaje zburzona? Kiedy matka staje się wrogiem z własnym dzieckiem, to {światznika. To jest agonia dla dziecka, które mówi na głos, aby doczynić miłość i bezpieczeństwo.
Nie ma alternatywy, jak powalczyć z {takim wrogiem|rodzicem. To wymaga ogromnej odwagi i zdolności , aby przetrwać taką walkę.
Okropie matki
To problem to prawdziwa naraźca. Oczy kobieta to, co najcenniejsze, a okrutność staje się jej read more narzędziem. Nie ma szansy na słuszność, tylko dominacja. Dziecko jest pośrodku tej burzy, bezbronne.
Ona uwodzenie | Nie mogę uciec od jej/tego/jego
Nie znam odpowiedzi na to pytanie. Czuję się jak marionetka w jej rękach. Każdy ruch, każde słowo - to wszystko jest kontrolowane przez nią. Próbuje opierać się, walczyć, ale nie ma sensu. Jej spojrzenie wbija się we mnie jak ogień. Jej uśmiech... rozgrzewa/zabija/przeszkadza mi serce. Czy to normalne? Czy ja oszaleję?